Should everyone in India learn Sanskrit to develop better character?

A rediff article about making Sanskrit as the people's language makes hilarious claims about how Sanskrit can eliminate India's plaguing problems like Corruption, Rape etc. New Delhi based Sanskrit

Bharati is on a mission to cleanse Indian languages from the evil influence of English, Persian and Arabic and infuse the holier than thou Sanskrit in their place so that Indians develop good character and become well behaved to not indulge in acts like Corruption and Rape.

Let's analyse some of the claims in the article and see how the whole initiative is against diversity, self defeating as well as doing a great disservice to Sanskrit.

>> Many feel that Indian languages are in a mess and what one witnesses is a mixture of English, Persian and Arabic in our regional languages. The question is, how do we purify Indian languages and remove the mix of various foreign languages? <<

=> Indian languages are in mess because there is not much worthy worldly knowledge exist in them. They are just fit for song and dance and some literature. When a language becomes unfit for commerce, technology and education, they definitely become a mess. Now, let's come to the mixture of other languages: No language survives or grows in isolation. Language, like a flowing river, keeps on absorbing newer words from other languages. Kannada has received words from Persian, Marathi, Tamil, Sanskrit as well as English and similarly other languages have received words from Kannada too and that's how languages evolve. Now, if someone wants to cleanse those other language words for Sanskrit, that's nothing but imposing Sanskrit in my view.

>>“Our organisation aims at the revival of Sanskrit as a mass communication language (janbhasha) and facilitation of common man’s access to its vast knowledge treasure.<<

=> Was Sanskrit ever a mass communication language ? It was a written language and was never a spoken language. Evidence? The grammar of Sanskrit has not changed. All spoken languages change with time. Kannada has a haLegannaDa, naDugannaDa and hosagannaDa form indicating the fact that as a spoken language it kept evolving with time, and for the point of accessing vast knowledge treasure what Sanskrit claims to have, the best way to do that is to translate those knowledge to people's language and making it available to the masses rather than asking everyone to learn Sanskrit. Latin has medicine knowledge, German has automobile technology,  now what is the best way to acquire these knowledge ? Asking everyone to learn those languages? or translating them and making it available in people's language? This should answer the futility of making a non-existent language as spoken language.

>>“While our first goal is to ensure that everyone learns how to speak the language, the next aim would be to teach them how to read and write. Once you learn how to speak the language it becomes easy to read and write,” Kamath notes.<<

=>Isn't this the modus operandi of Hindi imperialists too? They too want everyone to learn Hindi and then to read and write in Hindi so that India becomes "Hindi"stan.

>>It is important that everyone, apart from learning the bread-giving language, should also learn the character-building language -- which is Sanskrit. <<

=>Millions of Indians have no knowledge of Sanskrit, so do they lack character? Character building doesn't come from a language, it comes from what values parents and teachers instill in a kid. Associating Sanskrit to character building is like relegating other languages to something that spoils character.

>>Trust me, if everyone learns Sanskrit the culture among the people will change and it would only be a matter of time before crimes such as corruption and rape stop completely. This is the advantage of learning a character and culture-building language,” Kamath argues.<<

=> This is the most hilarious claim of the article. Learning a language doesn't solve Corruption and rape, what solves or at least reduces them is institutional solutions of reducing Corruption like downsizing the mammoth government, reducing the chances to give and take graft and better deterrence using law and order. Kamath's claim is nothing but a cock and bulls story.

>>Once Sanskrit is learnt one gets the feeling of being a Bharatiya.<<

=> This is a dangerous majoritarian view. To me, my bharatiyate lies in the fact that I am a Kannadiga. Like Alooru Venkataraya told I realise my bharatiyate only through Kannada. Like Sanskrit fanatics, even Hindi fanatics use the same reasoning by arguing that learning Hindi gives one the feeling of being Bharatiya. Both are against diversity and the plural Idea of India.

>>“At no point in time am I trying to say that people should stop speaking their regional language or mother tongue. I am only saying that each one should learn Sanskrit in a bid to protect their own mother tongue. Take a closer look and you will find that our mother tongues have become a mix of English, Arabic and Persian,” he adds.<<

=> Teach everyone to read, write, speak Sanskrit and then make it official language and then mandate it's usage everywhere and then come back to say "At no point in time am I trying to say that people should stop speaking their regional language or mother tongue". The first set of actions will invariably result in marginalisation of all spoken languages. Hindi imposition which is done in a very similar way is already eating into most natural language registers where Kannada was present in Karnataka. For example, the railways, airport, banks, post offices, income tax, PF offices and the likes in Karnataka are slowly making way for Hindi and Kannada is being pushed out of these offices. This is exactly what will happen if Sanskrit is forced down the unwilling throats.

Everyone is free to learn any language based on their need but the problem starts when chauvinists who are having majoritarian world views start imposing one language, one religion, one identity in the name of patriotism, dharma and nation building. Every Indian who believes in plurality and linguistic equality should be careful about people who offer such ideas that lack pragmatism and empathy towards diversity.

ರಘುರಾಮ್ ರಾಜನ್ ಬಗ್ಗೆ ಎರಡು ವಿಷಯ, ಒಂದು ನಿರೀಕ್ಷೆ !

ಆರ್.ಬಿ.ಐ ಗವರ್ನರ್ ಆಗಿ ರಘುರಾಮ್ ರಾಜನ್ ಬಂದಿದ್ದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಗೊತ್ತೇ ಇದೆ. ರಘುರಾಮ್ ರಾಜನ್ ಬಗ್ಗೆ ಬಹಳ ಅಪರೂಪದ ಮಾಹಿತಿಯುಳ್ಳ ಅಂಕಣ ಈ ತಿಂಗಳ ಕೆರವಾನ್ ಇಂಗ್ಲಿಶ್ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಬಂದಿದೆ. ಒಂದೆರಡು ವಿಶೇಷ ಅನ್ನಿಸಿದ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಗೆಳೆಯರೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಈ ಪೋಸ್ಟ್.

ಮುಕ್ತ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯ ಕನ್ಸಂಪ್ಶನ್ ಆಧಾರಿತ ಅರ್ಥ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಈ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಆರ್ಥಿಕ ಹಿನ್ನಡೆ, ರಿಸೆಶನ್ ತರಹದ್ದು ಬಂದಾಗ ಆಯಾ ದೇಶದ ಸೆಂಟ್ರಲ್ ಬ್ಯಾಂಕ್ (ನಮ್ಮ ಆರ್.ಬಿ.ಐ ತರಹದ್ದು) ಅರ್ಥ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದಿಷ್ಟು ಕೈಯಾಡಿಸುವ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತೆ. ಬಡ್ಡಿ ದರ ಕಡಿಮೆ ಮಾಡುವುದು, ಬ್ಯಾಂಕ್ ಗಳಿಗೆ ಸಾಲ ನೀಡಲು ಹಣ ದಂಡಿಯಾಗಿ ಸಿಗುವಂತೆ ಹಣ ಮುದ್ರಿಸುವುದು (ಅಮೇರಿಕದಲ್ಲಿ ಇದಕ್ಕೆ ಕ್ವಾಂಟಿಟೇಟಿವ್ ಈಸಿಂಗ್ ಅನ್ನುವ ಹೆಸರಿದೆ), ಹೀಗೆ ಹಲವು ಕ್ರಮಗಳ ಮೂಲಕ ಅರ್ಥ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಹಣದ ಹರಿವು ಹೆಚ್ಚಿಸಿ ಆ ಮೂಲಕ ಆರ್ಥಿಕ ಚಟುವಟಿಕೆ ಹೆಚ್ಚಿಸಿ ಎಕನಾಮಿಯನ್ನು ಮೇಲೆತ್ತುವಂತಹ ಹೆಜ್ಜೆಗೆ ಮುಂದಾಗುತ್ತೆ. ರಘುರಾಮ್ ರಾಜನ್ 2005ರಲ್ಲಿ ಐ.ಎಮ್.ಎಫ್ ನ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿದ್ದಾಗ ಈ ರೀತಿ ಈಸಿ ಹಣದ ಹರಿವು ಕೆಲವೇ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಒಳಿತಿಗಿಂತ ಕೆಡುಕೇ ಹೆಚ್ಚು ಮಾಡುತ್ತೆ ಅನ್ನುವ ವಾದವನ್ನು ಮಂಡಿಸಿದರು. ಹಾಗೆ ಮಂಡಿಸಿದ್ದಾದರೂ ಎಲ್ಲಿ ಅಂತೀರ? ಅರ್ಥ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮೇಲೆತ್ತಲು ಈಸಿ ಹಣ ಹರಿವು ದಂಡಿಯಾಗಿ ಹೆಚ್ಚಿಸಬೇಕು ಮತ್ತು ಬ್ಯಾಂಕುಗಳು ಕಡಿಮೆ ಬಡ್ಡಿಗೆ ದಂಡಿಯಾಗಿ ಸಾಲ ನೀಡಬೇಕು ಅನ್ನುವುದನ್ನು ಕಾರ್ಯರೂಪಕ್ಕೆ ತಂದಿದ್ದ ಮತ್ತು ಅದರಿಂದಲೇ ಅಮೇರಿಕದಲ್ಲಿ ಆ ಹೊತ್ತಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರಿಂದಲೂ ಮೆಚ್ಚುಗೆಗೆ ಪಾತ್ರವಾಗಿದ್ದ ಅಮೇರಿಕದ ಫೆಡರಲ್ ರಿಸರ್ವ್ ಚೇರಮನ್ ಆಗಿದ್ದ ಅಲನ್ ಗ್ರೀನ್-ಸ್ಪ್ಯಾನ್ ಅವರ ಬೀಳ್ಕೊಡುಗೆ ಸಮಾರಂಭದಲ್ಲಿ !  "Has financial development made the world riskier?" ಅನ್ನುವ ಪೇಪರ್ ಪ್ರೆಸೆಂಟ್ ಮಾಡಿ ಮಾತಾಡಿದ ಅವರು ಗ್ರೀನ್-ಸ್ಪ್ಯಾನ್ ಅವರ ವಿರುದ್ದದ ತಮ್ಮ ನೇರ ನುಡಿಯಿಂದ ಸಾಕಷ್ಟು ಜನರ ವಿರೋಧ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಅದಾದ ಕೆಲವೇ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಸುಲಭದ ಹಣ ತಂದೊಡ್ಡಿದ ತೊಂದರೆಯಿಂದ ಅಮೇರಿಕದ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಬ್ಯಾಂಕ್ ಆಗಿದ್ದ ಲೇಮನ್ ಬ್ರದರ್ಸ್ ದಿವಾಳಿಯಾಗಿ ರಾಜನ್ ಅವರ ಮಾತುಗಳು ನಿಜವಾದಾಗ ಇಡೀ ಅಮೇರಿಕವೇ ಅವರ ಮುಂದಾಲೋಚನೆಗೆ, ಆರ್ಥಿಕ ಚಿಂತನೆಗೆ ತಲೆದೂಗಿತ್ತು.

ಭಾರತವೆನ್ನುವ ಒಲಿಗಾರ್ಕಿ !

ಅವರ ಆ ಭವಿಷ್ಯ ಇಂದು ಅವರನ್ನು ಆರ್.ಬಿ.ಐ ಗದ್ದುಗೆಯ ಹತ್ತಿರ ತರುವದರಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯ ಪಾತ್ರ ವಹಿಸಿತ್ತು. ಈಗ ಅವರು ಗವರ್ನರ್ ಆದ ಮೇಲೆ ಹಣಕಾಸು ಮಂತ್ರಿಯ ವಿರೋಧದ ನಡುವೆಯೂ ಬ್ಯಾಂಕ್ ಸಾಲದ ದರವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುವ ನಿರ್ಧಾರ ಕೈಗೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಅವರ ನಡೆ ಹೇಗೆ ಅರ್ಥ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಮೇಲೆ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುತ್ತೆ ಅನ್ನುವುದು ಕಾದು ನೋಡಬೇಕಿದೆ. ಇದರ ಜೊತೆಯಲ್ಲೇ ಇತ್ತಿಚೆಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಚರ್ಚೆಗೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತಿರುವ ಇನ್ನೊಂದು ಅಂಶ ಹೊಸ ಬ್ಯಾಂಕ್ ಲೈಸೆನ್ಸ್ ನೀಡುವ ಕುರಿತಾದದ್ದು. ಅಂಚೆ ಇಲಾಖೆಯಿಂದ ಹಿಡಿದು, ರಿಲಾಯನ್ಸ್, ಟಾಟಾ, ಬಿರ್ಲಾವರೆಗೆ ಎಲ್ಲರೂ ಬ್ಯಾಂಕ್ ಲೈಸೆನ್ಸಿಗೆ ಅರ್ಜಿ ಹಾಕಿದ್ದಾರೆ. ಭಾರತದ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಯಾವತ್ತಿಗೂ ದೊಡ್ಡವರ ಪರವಿರುವ ಒಂದು ಒಲಿಗಾರ್ಕಿ (Oligarchy is a form of power structure in which power effectively rests with a small number of people. ) ಅನ್ನುವುದನ್ನು ಸಾಬೀತು ಪಡಿಸುವಂತೆ ರಿಲಾಯನ್ಸ್, ಟಾಟಾ ಬಿರ್ಲಾ ತರಹದ ದೊಡ್ಡಪ್ಪಗಳಿಗೆ ಆರ್.ಬಿ.ಐ ಬ್ಯಾಂಕ್ ಲೈಸೆನ್ಸ್ ಕೊಡಲಿ ಅನ್ನುವ ಒತ್ತಾಯ ಹಣಕಾಸು ಮಂತ್ರಿ ಚಿದಂಬರಂ ಅವರದ್ದಾಗಿದ್ದರೆ, ಭಾರತದ ಉದ್ಯಮ, ಉದ್ಯಮಶೀಲತೆ ಹೆಚ್ಚಿಸಲು ಉಳ್ಳವರಿಗಿರುವ ಹಣ, ಅಧಿಕಾರದ ಬಲವಿಲ್ಲದ ಚಿಕ್ಕ ಉದ್ಯಮಗಳು, ಸಂಸ್ಥೆಗಳು, ಉದ್ಯಮಿಗಳನ್ನು ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿಯುವ, ಅವರ ಬೆಂಬಲಕ್ಕೆ ನಿಲ್ಲುವ ಹೆಜ್ಜೆ ಆರ್.ಬಿ.ಐ ಕೈಗೊಳ್ಳಬೇಕು ಅನ್ನುವ ಆಸೆ ರಾಜನ್ ಅವರಿಗಿದೆ ಅನ್ನುತ್ತೆ ಆ ಅಂಕಣ. ಮುಕ್ತ ಅರ್ಥ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗೆ ತೆರೆದುಕೊಂಡ ನಂತರ ಅದರಿಂದ ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು ಲಾಭ ಪಡೆದವರು ಯಾರು ಎಂದು ಗಮನಿಸಿದರೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಬಂದಾಗಿನಿಂದಲೂ ಅಧಿಕಾರ ಕೇಂದ್ರಕ್ಕೆ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿದ್ದ ದೊಡ್ಡ ದುಡ್ಡಿನ ಅದೇ ಗುಂಪು ಅನ್ನುವುದು ಬಹಳ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತೆ. ಎಲ್ಲೋ ಐಟಿ ಉದ್ಯಮದ ಇನ್-ಫೋಸಿಸ್ ತರಹದ ಕೆಲವು exceptions ಕಾಣಿಸಬಹುದು. ಆದರೆ ಬೈ ಅಂಡ್ ಲಾರ್ಜ್ ಮುಕ್ತ ಮಾರುಕಟ್ಟೆ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಅದೇ ಹಳೆಯ ದೊಡ್ಡ ಉದ್ಯಮಿಗಳು ಇನ್ನಷ್ಟು ದೊಡ್ಡವರಾಗಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದೆ ಹೊರತು ಚಿಕ್ಕ, ಮಧ್ಯಮ ಗಾತ್ರದ ನೂರಾರು, ಸಾವಿರಾರು ಸಂಸ್ಥೆಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಸುವ ಉದ್ಯಮಶೀಲತೆ ತೋರಿಲ್ಲ. ಅದನ್ನು ರಾಜನ್ ಬದಲಿಸಿ ತೋರಿಸಬಲ್ಲರಾ ಕಾದು ನೋಡಬೇಕು.

ಹಿಂದಿ ಹೇರಿಕೆ ನಿಲ್ಲಲಿ

ಇದೆಲ್ಲದರ ಜೊತೆ ಆರ್.ಬಿ.ಐ ಗವರ್ನರ್ ಮಾಡಬೇಕಿರುವ ಇನ್ನೊಂದು ಮುಖ್ಯ ಕೆಲಸವೆಂದರೆ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಫೈನಾನ್ಶಿಯಲ್ ಇನ್-ಕ್ಲೂಶನ್ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವಂತೆ ಭಾರತದ ಎಲ್ಲ ಭಾಶೆಗಳಲ್ಲಿ ಬ್ಯಾಂಕಿಂಗ್, ಶೇರು ಮಾರುಕಟ್ಟೆ, ವಿಮೆ ಸೇರಿದಂತೆ ಎಲ್ಲ ರಂಗದ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳನ್ನು ನಡೆಸುವುದಕ್ಕೆ ಒತ್ತು ಕೊಡುವುದು. ಇದರ ಜೊತೆ ಹಿಂದಿ ಹೇರಿಕೆಯ ಇವತ್ತಿನ ಭಾಷಾ ನೀತಿಗೆ ರಾಜನ್ ಮೊದಲು ಎಳ್ಳು-ನೀರು ಬಿಟ್ಟು ಆಯಾ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿನ ನುಡಿಯಲ್ಲೇ ಎಲ್ಲ ಹಂತದ ಆರ್ಥಿಕ ವ್ಯವಹಾರ ನಡೆಸಲಾಗುವಂತೆ ಸ್ಥಳೀಯ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಕಡ್ಡಾಯಗೊಳಿಸುವ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲಿ. ಹಿಂದಿ ಹೇರಿಕೆಯನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿ ಭಾರತದ ಭಾಷಾ ವೈವಿಧ್ಯತೆಯನ್ನು ತಕ್ಕ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಉಳಿಸಿದ ತಮಿಳರ ನಡುವಿಂದಲೇ ಎದ್ದು ಬಂದ ರಾಜನ್ ಆ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲಿ. ಅದು ಅವರು ಆರ್.ಬಿ.ಐ ಗವರ್ನರ್ ಆಗಿ ಭಾರತ ಒಕ್ಕೂಟಕ್ಕೆ ನೀಡುವ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಕೊಡುಗೆಯಾದೀತು.

ಹೈದರಾಬಾದ್ ಕರ್ನಾಟಕಕ್ಕೂ ರಾಜ್ಯಪಾಲರಿಗೂ ಏನ್ ಸಂಬಂಧ?

ಹಳೆ ಮಾತು: ಇಮಾಮ್ ಸಾಬಿಗೂ ಗೋಕುಲಾಶ್ಟಮಿಗೂ ಏನ್ ಸಂಬಂಧ?
ಹೊಸ ಮಾತು: ಹೈದರಾಬಾದ್ ಕರ್ನಾಟಕಕ್ಕೂ ರಾಜ್ಯಪಾಲರಿಗೂ ಏನ್ ಸಂಬಂಧ?

ವಿಶಯ ಏನಂದ್ರೆ, ಹೈದರಾಬಾದ್ ಕರ್ನಾಟಕಕ್ಕೆ ಕೊಡಲಾಗಿರುವ 371ಜೆ ವಿಧಿಯ ಅನುಷ್ಟಾನದ ಮೇಲ್ವಿಚಾರಣೆ ನಡೆಸುವ ಅಭಿವೃದ್ದಿ ಮಂಡಳಿಗೆ ರಾಜ್ಯಪಾಲರು ಅಧ್ಯಕ್ಷರಂತೆ ! ರಾಜ್ಯಪಾಲರು ಕರ್ನಾಟಕದ ಜನರಿಂದ ಆಯ್ಕೆಯಾದವರಾ? ಹೈದರಾಬಾದ್ ಕರ್ನಾಟಕ ಭಾಗದವರಾ? ಅಲ್ಲಿಯ ಸಮಸ್ಯೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಅರಿತವರಾ? ಇದಾವುದು ಅಲ್ಲದಿರುವಾಗ ಈ ಮಂಡಳಿಯ ನಾಯಕತ್ವ  ಉತ್ತರಪ್ರದೇಶದಿಂದ ಬಂದ ರಾಜ್ಯಪಾಲರಿಗೆ ಕೊಡುವುದು ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಅಣಕವೇ ಸರಿ. ಹೈದರಾಬಾದ್ ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಇನ್ನು ಮೇಲೆ ಕರ್ನಾಟಕ ಸರ್ಕಾರವೇನಿದ್ದರೂ ಹೆಸರಿಗೆ ಮಾತ್ರ, ಅಲ್ಲಿ ನಡೆಯೋದು ರಾಜಭವನದ ದರ್ಬಾರ್. ಅದರೊಂದಿಗೆ ಆ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ರಾಶ್ಟ್ರಪತಿ ಆಡಳಿತ ಇನ್ನೊಂದು ಹೆಸರಲ್ಲಿ ಶುರುವಾದಂತಿದೆ.  ಒಂದು ಚೂರು ರೊಟ್ಟಿ ಎಸೆದು ಜನರನ್ನು ಮರಳು ಮಾಡಿ ಇಡೀ ಹೈದರಾಬಾದ್ ಕರ್ನಾಟಕವನ್ನು ಕೇಂದ್ರದ ಹಿಡಿತಕ್ಕೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಅಂದರೆ ಇದೇ ಏನೋ. ಸ್ವಯಂ ಆಡಳಿತದಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೆ ಇರುವ ಎಲ್ಲ ಕನ್ನಡಿಗರೂ  ಈ ನಾಚಿಕೆಗೇಡಿನ ವಿಷಯವನ್ನು ಖಂಡಿಸಬೇಕು.

ಡಿಯರ್ ದೆಹಲಿ, ತೆಲುಗರನ್ನು ಅವರ ಪಾಡಿಗೆ ಇರಲು ಬಿಡಿ !

ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಯಾಗಬೇಕು ಅನ್ನುವ ಹುಚ್ಚಿನ ಕೆಲವು ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಹಚ್ಚಿದ ಬೆಂಕಿಗೆ ಇಡೀ ತೆಲುಗು ದೇಶವೇ ಒಡೆದ ಮನೆಯಾಗಿದೆ. ಕಳೆದ 70 ದಿನಗಳಿಂದ ಆಂಧ್ರಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಜನಜೀವನ ದಿಕ್ಕೆಟ್ಟಿದೆ. ತೆಲಂಗಾಣದ ಪರ ವಿರೋಧವಿರುವ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸಮಾಧಾನ ತರುವಂತಹ, ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ವಿಶ್ವಾಸಕ್ಕೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವಂತಹ ಯಾವುದೇ ಕ್ರಮ ಕೈಗೊಳ್ಳದೇ, 2014ರಲ್ಲಿ ತೆಲಂಗಾಣ ರಾಜ್ಯದ ಹೆಸರಲ್ಲಿ  ಎಷ್ಟು ಎಮ್.ಪಿ ಸೀಟು ಗೆಲ್ಲಬಹುದು ಅನ್ನುವ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರದಲ್ಲಿ, ಯು.ಪಿ.ಎ ಸರ್ಕಾರ ಹೀನವಾದ ಮತ ಬ್ಯಾಂಕ್ ರಾಜಕೀಯಕ್ಕೆ ಕೈ ಹಾಕಿ ತೆಲುಗರನ್ನು ಒಡೆದು ಆಳುವ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಮುಂದಾಗಿದೆ. ಈಗ ಇನ್ನು ಒಂದು ಹೆಜ್ಜೆ ಮುಂದೆ ಹೋಗಿ ತೆಲಂಗಾಣಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ನಿರ್ಣಯ ಆಂಧ್ರದ ಅಸೆಂಬ್ಲಿಯಲ್ಲಿ ಪಾಸಾಗುವ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲ, ಸಂಸತ್ತಿನ ಮುದ್ರೆಯಿದ್ದರೆ ಸಾಕು ಅನ್ನುವ ನಿಲುವು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದೆ. ಅಲ್ಲಿಗೆ ತೆಲುಗರು ಒಂದಾಗಿರಬೇಕೋ, ಒಡೆದು ಬೇರೆಯಾಗಬೇಕೋ ಅನ್ನುವ ನಿರ್ಣಯ ಕೈಗೊಳ್ಳಲು ತೆಲುಗರ ಒಪ್ಪಿಗೆಯೇ ಬೇಡ ಅನ್ನುವ ಸ್ಥಿತಿ ಕಣ್ಣೆದುರಿದ್ದು, ಇದಕ್ಕೆ ಬೆಂಬಲವಾಗಿ ಸಂವಿಧಾನದ ಆರ್ಟಿಕಲ್ 3 ನಿಂತಿದೆ ಅನ್ನುವುದು ಭಾರತ ಒಕ್ಕೂಟದ ಸಂವಿಧಾನಕ್ಕೆ ಒಕ್ಕೂಟ ಮಾದರಿಯ ತಿದ್ದುಪಡಿಯ ಅಗತ್ಯವನ್ನು ಸಾರಿ ಹೇಳುತ್ತಿದೆ.

ಏನು ಹೇಳುತ್ತೆ ಆರ್ಟಿಕಲ್ 3?

ಭಾರತ ಒಕ್ಕೂಟದಲ್ಲಿ ಹೊಸ ರಾಜ್ಯಗಳನ್ನು ಹುಟ್ಟು ಹಾಕುವುದು, ಇರುವ ರಾಜ್ಯಗಳನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸುವುದು, ಹೊಸ ಹೆಸರಿಡುವುದು ಇತ್ಯಾದಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಆರ್ಟಿಕಲ್ 3 ಮಾತನಾಡುತ್ತೆ. ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಗಮನಿಸಿದರೆ ಈ ಕಾನೂನು 1947ರ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಬಂದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಇದ್ದ ಕಳವಳಗಳ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿರುವ ಕಾನೂನಾಗಿದ್ದು, ಇವತ್ತಿಗೆ ಅದನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸಬೇಕಾದ ಅಗತ್ಯವಿದೆ ಅನ್ನುವುದು ಕಾಣಿಸುತ್ತೆ. ಆರ್ಟಿಕಲ್ 3 ಹೀಗೆ ಹೇಳುತ್ತೆ:
Formation of new States and alteration of areas, boundaries or names of existing States: Parliament may by law

(a) form a new State by separation of territory from any State or by uniting two or more States or parts of States or by uniting any territory to a part of any State;

(b) increase the area of any State;

(c) diminish the area of any State;

(d) alter the boundaries of any State;

(e) alter the name of any State; Provided that no Bill for the purpose shall be introduced in either House of Parliament except on the recommendation of the President and unless, where the proposal contained in the Bill affects the area, boundaries or name of any of the States, the Bill has been referred by the President to the Legislature of that State for expressing its views thereon within such period as may be specified in the reference or within such further period as the President may allow and the period so specified or allowed has expired Explanation I In this article, in clauses (a) to (e), State includes a Union territory, but in the proviso, State does not include a Union territory Explanation II The power conferred on Parliament by clause (a) includes the power to form a new State or Union territory by uniting a part of any State or Union territory to any other State or Union territory

ಇದರ ಅರ್ಥ ಯಾವುದೇ ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಒಡೆದು ಚೂರಾಗಿಸುವುದು, ಇನ್ನೊಂದಕ್ಕೆ ಸೇರಿಸುವುದು, ಹೆಸರಿಡುವುದು ಹೀಗೆ ಮನಬಂದಂತೆ ಬದಲಾಯಿಸುವ ಹಕ್ಕು ಕೇವಲ ಸಂಸತ್ತಿಗಿದೆ. ಯಾವ ರಾಜ್ಯದಿಂದ ಇನ್ನೊಂದು ರಾಜ್ಯ ಸ್ಥಾಪಿಸುವಾಗ ಮೂಲರಾಜ್ಯದ ವಿಧಾನಸಭೆಯ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಕೇಳಬಹುದು, ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿ ಹೊಸ ರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ಒಪ್ಪಿಗೆ ಸೂಚಿಸಿ ನಿರ್ಣಯ ಪಾಸಾಗಬೇಕು ಅನ್ನುವ ಕಟ್ಟಳೆಯೇನು ಇಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿಗೆ ತೆಲಂಗಾಣ ರಾಜ್ಯ ಮಾಡುವ ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ಆಂಧ್ರ ವಿಧಾನಸಭೆಯ ಅನಿಸಿಕೆ ಕೇಳುವುದು ಕೇವಲ ಕಾಟಾಚಾರವೇ ಹೊರತು ಅದರಾಚೆ ಅದಕ್ಕೆ ಯಾವುದೇ ಮಹತ್ವವಿಲ್ಲ. ಆರ್ಟಿಕಲ್ 3ರ ಈ ನಿಯಮವೇ ಯು.ಪಿ.ಎ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಆಂಧ್ರದಲ್ಲಿ ರೊಚ್ಚಿಗೆದ್ದಿರುವ ತೆಲುಗರ ಭಾವನೆಗಳಿಗೆ ಕವಡೆ ಕಿಮ್ಮತ್ತು ಕೊಡದೇ ಮುಂದುವರೆಯುವ ಧೈರ್ಯ ಕೊಟ್ಟಿರುವುದು. ಇದು ಎಂತಹ ಒಕ್ಕೂಟ ವಿರೋಧಿ ಕಾನೂನಲ್ಲವೇ?

ನಿಮ್ಮ ಮನೆಯ ಜಗಳ ನೀವು ಬಗೆಹರಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೋ ದೂರದ ದೆಹಲಿಯೋ?

8 ಕೋಟಿ ತೆಲುಗರ ನಡುವೆ ಎದ್ದಿರುವ ವಿವಾದ ಬಗೆಹರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಅವರಿಗೆ ಸಂಬಂಧವೇ ಇರದವರು ನಿರ್ಣಯ ಕೈಗೊಳ್ಳಬಹುದು ಮತ್ತು ತೆಲುಗರ ಪ್ರತಿನಿಧಿಯಾದ ಆಂಧ್ರದ ವಿಧಾನಸಭೆಯನ್ನು ಲೆಕ್ಕಕ್ಕೇ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳದೇ ಮಾಡಬಹುದು ಅನ್ನುವುದು ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವವನ್ನೇ ಅಣಕಿಸುವಂತಹ ಹೆಜ್ಜೆಯೇ ಸರಿ. ರಾಜ್ಯಗಳು ಭಾರತದ ಅತಿಯಾದ ಕೇಂದ್ರಿಕೃತ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ವಿರುದ್ದ ದನಿ ಎತ್ತುತ್ತ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಅವರನ್ನು ಹಣಿದು ತೆಕ್ಕೆಯಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲು ದೊಡ್ಡ ರಾಜ್ಯಗಳನ್ನು ಒಡೆದು ಚಿಕ್ಕದಾಗಿಸಿ ಕೇಂದ್ರದ ಬಲ ಹೆಚ್ಚಿಸಬೇಕು ಅನ್ನುವ ಚಿಂತನೆ ಬಿಜೆಪಿ, ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಎರಡರಲ್ಲೂ ಇದೆ. ಹೀಗಿರುವಾಗ ದೆಹಲಿಯಲ್ಲಿ ಅಧಿಕಾರ ಹಿಡಿಯುವ ಈ ಪಕ್ಷಗಳು ಮನಸು ಮಾಡಿದರೆ ಎಲ್ಲ ಭಾಷಾವಾರು ರಾಜ್ಯಗಳನ್ನು ಒಡೆದು ಚಿಕ್ಕದಾಗಿಸಿ ದೆಹಲಿಯ ಸಾಮಂತರಾಗಿಸುವುದು ಹೆಚ್ಚು ಕಷ್ಟವೇನಲ್ಲ, ಯಾಕೆಂದರೆ 1950ರ ಸಂವಿಧಾನ ಅಂತಹದೊಂದು ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಅವಕಾಶವನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸಿದೆ. ಸಂಸತ್ತಿನಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಪಕ್ಷಗಳೆಲ್ಲವೂ ಈ ಬಗ್ಗೆ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಿಂದಿದ್ದು ರಾಜ್ಯಗಳ ಹಕ್ಕು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಮುಂದಾಬೇಕು, ಆರ್ಟಿಕಲ್ 3ಕ್ಕೆ ತಿದ್ದುಪಡಿ ತಂದು ಯಾವುದೇ ರಾಜ್ಯದ ಸ್ವರೂಪ ಬದಲಾಯಿಸುವ ಹಕ್ಕು ಕೇವಲ ಆ ರಾಜ್ಯ ಜನರಿಗೆ, ಅವರ ಚುನಾಯಿತ ಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳಿಗೆ ಇರುವಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು.

ಕೊನೆಕಿಡಿ: ತೆಲುಗರ ಮಾತಿಗೆ ಬೆಲೆಯೇ ಇಲ್ಲದೇ ಬೇಕಾಬಿಟ್ಟಿ ತೆಲುಗು ದೇಶವನ್ನು ಒಡೆಯುವ ನಿರ್ಧಾರ ಕಂಡ ತೆಲುಗರಿಗೆ ಇಡೀ ಭಾರತವೇ ಅವರ ವಿರುದ್ದ ಸಂಚು ರೂಪಿಸಿದೆ ಅನ್ನಿಸಿದೆ. ಆದರೆ ತೆಲುಗರ ಮನೆಯ ವಿಷಯ ತೆಲುಗರೇ ಬಗೆಹರಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಅನ್ನುವುದು ಅವರ ಪಾಲಿಗೆ ಸೆಲ್ಪ್ ರೂಲ್ ಆಗಿದ್ದು ಆ ಬಗ್ಗೆ ಭಾರತದ ಎಲ್ಲ ಭಾಷಿಕರು ಅವರ ಬೆಂಬಲಕ್ಕೆ ನಿಲ್ಲಬೇಕು.

Photo Source: https://twitter.com/Fight4UnitedAP/status/386757486994153472/photo/1 and http://dd508hmafkqws.cloudfront.net/sites/default/files/mediaimages/gallery/2013/Aug/954653_10151830224152160_457612235_n.jpg

ಆಹಾರ ಭದ್ರತೆ ಕಾಯ್ದೆ ಅನ್ನುವ ಹಸಿವಿನಾಟ !

ದೆಹಲಿಯ ಸೆಂಟರ್ ಫಾರ್ ಪಾಲಿಸಿ ರಿಸರ್ಚ್ ಸಂಸ್ಥೆ ಸಾಕಷ್ಟು ವಸ್ತುನಿಷ್ಟವಾಗಿ ತನ್ನ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಸಂಸ್ಥೆಗಳಲ್ಲೊಂದು. ಅಲ್ಲಿ ಹಿರಿಯ ಫೆಲೊ ಆಗಿರುವ ರಾಜೀವ್ ಕುಮಾರ್ ಅವರು ದಿ ಫೈನಾನ್ಶಿಯಲ್ ಎಕ್ಸ್-ಪ್ರೆಸ್ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಆಹಾರ ಭದ್ರತಾ ಕಾಯ್ದೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆದಿದ್ದ ಒಂದು ಅಂಕಣ ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಅನುವಾದ ಮಾಡಿ ನಿಮ್ಮೆದುರು ಇಡುತ್ತಿರುವೆ.
ಮೂಲ ಅಂಕಣ ಇಲ್ಲಿದೆ: Column: Hunger games

   

ಸುದ್ದಿವಾಹಿನಿಯೊಂದರ ನೇರಪ್ರಸಾರದಲ್ಲಿ ಕಾಂಗ್ರೆಸಿನ ಮುಖ್ಯ ವಕ್ತಾರ ಅಜಯ್ ಮಾಕೇನ್ ಬಡವರ ಬಗ್ಗೆ ಕಾಂಗ್ರೆಸಿಗಿರುವ ಕಾಳಜಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸುತ್ತ  2004ರಲ್ಲಿ ಆಹಾರ ಸಬ್ಸಿಡಿಯ ಗಾತ್ರ ಕೇವಲ 25,000 ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿಯಾಗಿದ್ದರೆ ಯುಪಿಎ ಸರ್ಕಾರದ ಆಹಾರ ಭದ್ರತೆ ಕಾಯ್ದೆ ಜಾರಿಗೆ ಬಂದಾಗ ಅದು 1,25,000 ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿಗೆ ಏರಲಿದೆ ಎಂದು ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ ಹೇಳಿಕೊಂಡರು. ಆಹಾರ ಸಬ್ಸಿಡಿಯ ಗಾತ್ರವನ್ನು ಐದು ಪಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿಸುವುದರ ಮೂಲಕ ಬಡವರ ಬಗ್ಗೆಯಿರುವ ಕಾಳಜಿಯನ್ನು ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷ ನಿಸ್ಸಂದೇಹವಾಗಿ ಸಾಬೀತು ಮಾಡಿದೆ ಅನ್ನುವುದು ಅವರ ವಾದವಾಗಿತ್ತು. ಇವತ್ತು ಭಾರತದ ರಾಜಕೀಯದಲ್ಲಿ, ಆರ್ಥಿಕ ಅಶಿಸ್ತು ಒಂದು ಮುಚ್ಚಿಡಬೇಕಾದ ವಿಷಯವಾಗಿರದೇ ಎದೆ ತಟ್ಟಿ ಹೊಗಳಿಕೊಳ್ಳುವ ವಿಷಯವಾಗಿದೆ. ಇದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಬೆಚ್ಚಿ ಬೀಳಿಸುವಂತದ್ದು. ಅದಿರಲಿ, ಈ ಹೊತ್ತಲ್ಲಿ ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಿರುವ ಪ್ರಶ್ನೆ ಒಂದೇ. ಆಹಾರ ಭದ್ರತೆ ಕಾಯ್ದೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ಬಡವರ ಸಹಾಯಕ್ಕೆ ಬರಲಿದೆಯೋ ಅಥವಾ ಅವರನ್ನು ಇನ್ನಷ್ಟು ಸಂಕಷ್ಟಕ್ಕೆ ಈಡು ಮಾಡಲಿದೆಯೋ ಅನ್ನುವುದು. 

ಇವತ್ತು ಅತ್ಯಂತ ಹಿಂದುಳಿದ ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲೂ ಆಹಾರದ ಕೊರತೆಯಿಂದ ಭಾರತೀಯರು ಹಸಿವಿನಿಂದ ಒದ್ದಾಡಿ ಸಾಯುವ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿಲ್ಲ ಅನ್ನುವುದು ಸಾಮಾನ್ಯ ಜ್ಞಾನ. ಹಾಗೆಂದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಕೊರತೆಯೇ ಇಲ್ಲವೇ? ಇದೆ, ಖಂಡಿತ ಇದೆ. ಆದರೆ ಕೊರತೆ ಇರುವುದು ಹಸಿವು ಇಂಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಲ್ಲಲ್ಲ, ಕೊರತೆ ಇರುವುದು ಪೌಷ್ಟಿಕಾಂಶ, ತರಕಾರಿ, ಹಣ್ಣು, ಮೊಟ್ಟೆ,ಮಾಂಸದಂತಹ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಅವುಗಳ ಬೆಲೆ ಬಡವರ ಕೈಗೆಟುಕದಷ್ಟು ಮೇಲಿದೆ. ಈ ಕೊರತೆಗೆ ಕಾರಣ ಭಾರತದಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಬಡವರಿಗೆ ಅಕ್ಕಿ-ಗೋಧಿಯಂತಹ ಕಾಳು ಸಿಗದಿರುವುದರಿಂದಂತೂ ಖಂಡಿತ ಅಲ್ಲ. ಹಾಗೇನಾದರೂ ಅಕ್ಕಿ-ಗೋಧಿಯಂತಹ ಆಹಾರದ ಕೊರತೆಯೇ ಇದ್ದಿದ್ದಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯ ಆಹಾರ ನಿಗಮದ ಗೋದಾಮುಗಳಲ್ಲಿ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಟನ್ ಆಹಾರಧಾನ್ಯಗಳು ಹಾಳಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತಿರುವ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಜನಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳು ಜನರ ಆಕ್ರೋಶಕ್ಕೆ ತುತ್ತಾಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಆಹಾರ ನಿಗಮ ಹೆಚ್ಚಿನ ಬೆಲೆಗೆ ರೈತರಿಂದ ಧಾನ್ಯ ಕೊಳ್ಳುವ ಆಯ್ಕೆ ಕಣ್ಣೆದುರು ಇರುವಾಗ ಆಹಾರ ಧಾನ್ಯವೊಂದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಇನ್ನಾವುದನ್ನು ಬೆಳೆಯುವ ಗೋಜಿಗೆ ರೈತರು ಹೋಗದಿರುವ ವಾತಾವರಣ ಹುಟ್ಟಲಿದೆ. ಈಗಾಗಲೇ ಕೃಷಿ ಕ್ಷೇತ್ರದ ಪೂರೈಕೆಯ ಕೊಂಡಿಯಲ್ಲಿರುವ ಏರುಪೇರು ಇನ್ನು ಹೆಚ್ಚುವ ಮತ್ತು  ಹೆಚ್ಚಿನ ಬೇಡಿಕೆಯಿರುವ ಆಹಾರ ಧಾನ್ಯವಲ್ಲದ ಇತರೇ ಆಹಾರಗಳ ಮೇಲಿನ ಹಣದುಬ್ಬರ ಕೈಮೀರುವ ಎಲ್ಲ ಅಪಾಯಗಳು ನಮ್ಮ ಕಣ್ಣ ಮುಂದಿವೆ. ಇದರ ನೇರ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಪೌಷ್ಟಿಕಾಂಶ, ತರಕಾರಿ, ಹಣ್ಣು, ಮೊಟ್ಟೆ,ಮಾಂಸದಂತಹ ಯಾವ ಆಹಾರಗಳ ಕೊರತೆ ಬಡವರು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿದ್ದರೋ ಅವರಿಗೆ ಈ ವಸ್ತುಗಳು ಇನ್ನಷ್ಟು ದುರ್ಲಭವಾಗುವುದರ ಜೊತೆ ಅಪೌಷ್ಟಿಕತೆಯ ಸಮಸ್ಯೆ ಎದುರಿಸಬೇಕಾಗಿ ಬರಬಹುದು ಮತ್ತು ಅದಕ್ಕೆ ನೇರ ಹೊಣೆ ಆಹಾರ ಭದ್ರತೆ ಕಾಯ್ದೆಯೇ ಆಗಲಿದೆ.

ಆದರೆ ಇದೊಂದೇ ಕೆಟ್ಟ ಪರಿಣಾಮವಲ್ಲ. ಆಹಾರ ಭದ್ರತೆಯ ಪರ ಇರುವ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ತಿಳಿದಿರುವ ಒಂದು ಅಂಶವೆಂದರೆ ಭಾರತದ ಕಡು ಬಡವರು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಪಡಿತರ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಆಚೆಯೇ ಇದ್ದಾರೆ ಅನ್ನುವುದು. ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರಮಾಣದ ಈ ಕಡು ಬಡವರು ಮುಕ್ತ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲೇ ಆಹಾರ ಕೊಂಡು ತಮ್ಮ ಹೊಟ್ಟೆ ಹೊರೆಯಬೇಕಾದ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ. ಕಟ್ಟಡ ಕಾರ್ಮಿಕರು, ಕೂಲಿ ಕಾರ್ಮಿಕರು, ದಿನಗೂಲಿಗಳು ಸರ್ಕಾರದ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ ತುಂಬಿರುವ, ಸೋರಿಕೆಯೇ ತುಂಬಿರುವ ಪಡಿತರ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಆಚೆಯೇ ಇದ್ದಾರೆ. ಇಂದಿನ ಪಡಿತರ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯು ಅಸಂಘಟಿತ ಜನರಿಗಿಂತ ಸಂಘಟಿತ ಜನರ ಪರವಾಗಿದೆ. ಈ ಕಡುಬಡವರು ತಮ್ಮ ದಿನ ನಿತ್ಯದ ಆಹಾರ ಧಾನ್ಯಗಳ ಅಗತ್ಯ ಈಡೇರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಇರುವ ಹಾದಿ ಮುಕ್ತ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯೊಂದೇ ಆಗಿರುವಾಗ ಆಹಾರ ಭದ್ರತೆ ಕಾಯ್ದೆಯಿಂದಾಗಿ ಮುಕ್ತ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಳವಾಗುವ ಬೆಲೆಯ ಹೊಡೆತಕ್ಕೆ ಸಿಲುಕಲಿದ್ದಾರೆ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಆಹಾರ ನಿಗಮ ಹೆಚ್ಚೆಚ್ಚು ಧಾನ್ಯ ಖರೀದಿಸಿ ಗೋದಾಮಿಗೆ ಸಾಗಿಸುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಉಂಟಾಗುವ ಪೂರೈಕೆಯ ಕೊರತೆಯಿಂದಾಗಿ ಮುಕ್ತ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಆಹಾರ ಧಾನ್ಯಗಳ ಬೆಲೆಯೇರುವುದು ಖಚಿತ. ಇದರಿಂದ ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು ತೊಂದರೆಗೊಳಗಾವುದು ಕಡುಬಡವರೇ ಅನ್ನುವುದು ವಾಸ್ತವ. ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಹೀಗಿದ್ದಾಗಲೂ ಬಡವರ ಏಳಿಗೆಗಾಗಿ ದುಡಿದಿದ್ದೇವೆ ಎಂದು ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷ ಚುನಾವಣೆ ಪ್ರಚಾರಕ್ಕಿಳಿಯಲಿದೆ !

ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಅಚ್ಚರಿಯೆಂದರೆ ಇದೆಲ್ಲ ಮನ್ ಮೋಹನ್ ಸಿಂಗ್, ಮೊಂಟೆಕ್ ಸಿಂಗ್ ಅಹ್ಲುವಾಲಿಯಾ, ಸಿ.ರಂಗರಾಜನ್ ಮತ್ತು ರಘುರಾಮ್ ರಾಜನ್ (ಐ.ಎಮ್.ಎಫ್ ನ ಮಾಜಿ ಮುಖ್ಯ ಆರ್ಥಿಕ ತಜ್ಞ) ರಂತಹ ಆರ್ಥಿಕ ಶಿಸ್ತಿನ ತಿಳುವಳಿಕೆ ಇರುವ ಜನರ ಕಣ್ಣೆದುರಲ್ಲೇ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ ಅನ್ನುವುದು. ಈ ಪಟ್ಟಿಗೆ ನಾನು ಚಿದಂಬರಂರಂತಹ ಅತೀ ಚಾಣಾಕ್ಷ ರಾಜಕಾರಣಿಯನ್ನು ಸೇರಿಸಲ್ಲ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಅವರು 2008ರ ಫೆಬ್ರವರಿ ಬಜೆಟಿನಲ್ಲಿ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಖರ್ಚು-ವೆಚ್ಚ ಜಿಡಿಪಿಯ 3.5% ಅಂಶದಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಾಗಲು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಅದು ಅಗಾಧ ಪ್ರಮಾಣದ ವಿತ್ತೀಯ ಕೊರತೆಗೆ ಕಾರಣವಾಯಿತು. ಆದರೆ 2009ರ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಅದೇ ಯು.ಪಿ.ಎ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಎರಡನೆಯ ಬಾರಿ ಅಧಿಕಾರದ ಗದ್ದುಗೆಗೆ ತಂದು ನಿಲ್ಲಿಸಿತು. ಆದರೆ ಆ ಆರ್ಥಿಕ ಅಶಿಸ್ತಿನ ಫಲವನ್ನು ನಾವು ಇವತ್ತಿಗೂ ಉಣ್ಣುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಒಳ್ಳೆಯ ಆರ್ಥಿಕತೆಗೆ ಎಳ್ಳುನೀರು ಬಿಟ್ಟು ರಾಜಕೀಯ ಲಾಭ ಪಡೆಯುವತ್ತಲೇ ಎರಡನೆ ಯುಪಿಎ ಸರ್ಕಾರದ ಮೊದಲ ಮೂರು ವರ್ಷ ಕಳೆದು ಹೋಯಿತು. ಪರಿಣಾಮ? ಹತ್ತು ವರ್ಷದಲ್ಲೇ ಅತ್ಯಂತ ಕಡಿಮೆ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಅರ್ಥ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಬೆಳವಣಿಗೆಯಾಗುತ್ತಿದೆ. 1991ರಿಂದ 1995ರ ನಡುವೆ ಹಣಕಾಸು ಸಚಿವಾಲಯದಲ್ಲಿ ಮನ್ ಮೋಹನ್ ಸಿಂಗ್ ಮತ್ತು ಮೊಂಟೆಕ್ ಸಿಂಗ್ ಅಹ್ಲುವಾಲಿಯಾ ಜೊತೆ ನಾನು ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ್ದೆ, ಆಗ ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಸ್ಪರ್ಧೆಗೆ ಬಿದ್ದಂತೆ ಜನಪ್ರಿಯ ಯೋಜನೆಗಳನ್ನು ಘೋಷಿಸುವುದರಿಂದಾಗುವ ತೊಂದರೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಎಷ್ಟು ಮಾತಾಡಿದರೂ ಕಡಿಮೆ ಎಂಬಂತೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಎಲ್ಲ ಬಿಡಿ, ಕಮಿಶನ್ ಆಫ್ ಅಗ್ರಿಕಲ್ಚರ್ ಕಾಸ್ಟ್ ಅಂಡ್ ಪ್ರೈಸ್ ಸಂಸ್ಥೆಯ ಮುಖ್ಯಸ್ಥ ಅಶೋಕ್ ಗುಲಾಟಿಯವರೇ ಆಹಾರ ಭದ್ರತೆ ಕಾಯ್ದೆ ಅರ್ಥ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಮೇಲೆ, ತೆರಿಗೆ ಹಣದ ಮೇಲೆ ಉಂಟು ಮಾಡಲಿರುವ ಪರಿಣಾಮಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಬಾರಿ ಬಾರಿ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ, ಆದರೆ ಅದೆಲ್ಲವೂ ಬೋರ್ಗಲ್ ಮೇಲೆ ನೀರು ಸುರಿದಂತಾಯಿತೇ ಹೊರತು ಯಾವ ಪ್ರಯೋಜನವೂ ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಇಲ್ಲಿ ಆರ್ಥಿಕ ಶಿಸ್ತಿಗಿಂತಲೂ ಕಡುಬಡವರ ಮೇಲೆ ಉಂಟಾಗಲಿರುವ ಕೆಟ್ಟ ಪರಿಣಾಮಗಳು ಆಹಾರ ಭದ್ರತೆ ಕಾಯ್ದೆ ಪರವಾಗಿರುವವರು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಯೋಚಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಲಿ ಎಂದು ಒತ್ತಿ ಒತ್ತಿ ಹೇಳಲು ಬಯಸುವೆ.

ಆಹಾರ ಭದ್ರತೆಯನ್ನು ಕಾನೂನಿನನ್ವಯ ಒಂದು ಹಕ್ಕಾಗಿಸಿದ ಖ್ಯಾತಿ ತನ್ನದು ಎಂದು ಸರ್ಕಾರ ಕೊಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುವ ಅವಕಾಶವನ್ನು ಆಹಾರ ಭದ್ರತೆ ಕಾಯ್ದೆ ಕಲ್ಪಿಸಿದೆ. ಇದು ನಿಜಕ್ಕೂ ವಿರೋಧಾಭಾಸದ ಪರಮಾವಧಿಯೆನ್ನದೇ ವಿಧಿಯಿಲ್ಲ. ಆಹಾರ ನನ್ನ ಹಕ್ಕು ಎಂದು ಹಕ್ಕು ಚಲಾಯಿಸುವ ಹಂತಕ್ಕೆ ಕಡು ಬಡವರು ಎಂದಿಗಾದರೂ ಹೋಗಬಹುದು ಎಂದು ನಿಜಕ್ಕೂ ನಾವ್ಯಾರಾದರೂ ವಾದ ಮಾಡಬಹುದೇ? ಶಿಕ್ಷಣ ಹಕ್ಕು ಕಾಯ್ದೆ ಬೀದಿ ಬದಿಯಲ್ಲಿರುವ ಮಕ್ಕಳನ್ನು, ಅಪಾಯದ ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ ದುಡಿಯುತ್ತಿರುವ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕೆಲಸ ಬಿಡಿಸಿ ಶಾಲೆಗೆ ತರುವ ಕಾನೂನು ಕ್ರಮ ಕೈಗೊಳ್ಳುವಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿದೆಯೇ? ಮಾಹಿತಿ ಹಕ್ಕು ಕಾಯ್ದೆ ಸರ್ಕಾರಿ ವ್ಯವಹಾರಗಳನ್ನು ಪಾರದರ್ಶಕವಾಗಿಸುವ, ಹಗರಣ ಮತ್ತು ಕ್ರೋನಿ ಕ್ಯಾಪಿಟಲಿಸಂನಿಂದ ಮುಕ್ತಗೊಳಿಸುವ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವಲ್ಲಿ ಗೆಲುವು ಕಂಡಿದೆಯೇ? ಯೋಗ್ಯವಾದ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಹುಟ್ಟಿಸದೇ ಆರ್ಥಿಕ ಹಕ್ಕು ಕಲ್ಪಿಸುವ ಈ ಆಲೋಚನೆಗಳು ನಿಜಕ್ಕೂ ಹಿಡಿತಕ್ಕೆ ಸಿಗಲಾರದಂತವು. ಇವೆಲ್ಲವೂ ಶ್ರೇಷ್ಟ ಆರ್ಥಿಕ ತಜ್ಞರ ಕಣ್ಣಂಚಿನಲ್ಲೇ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವುದು ನಮ್ಮ ಬಾಯಿಯನ್ನು ಕಟ್ಟಿ ಹಾಕಿದೆ.

ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷ ಆಹಾರ ಹಕ್ಕು ಕಲ್ಪಿಸುವ ಈ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲೇ 2013ರ ಕೊನೆಯ ಮೂರು ತಿಂಗಳ ಅರ್ಥ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ದರ 4.8%ಕ್ಕೆ ಕುಸಿದಿದೆ. 2004ರಲ್ಲಿ ಯುಪಿಎ ಸರ್ಕಾರ ಬಂದಾಗ ಈ ದರ 8.1% ಇತ್ತು ಅನ್ನುವುದು ಈಗ ನೆನೆಯಲಷ್ಟೇ ಚೆಂದದ ವಿಷಯ. ಖಾಸಗಿ ಬಂಡವಾಳ ಹೂಡಿಕೆ ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆ ನಿಂತು ಹೋಗಿದೆ. ಬಂಡವಾಳ ಒಳ ಹರಿವಿಗಿಂತ ಹೊರ ಹರಿವು ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ. ಔದ್ಯೋಗಿಕ ಕ್ಷೇತ್ರದ ಬೆಳವಣಿಗೆ 10%ನಿಂದ 2%ಗೆ ಇಳಿದಿದೆ. ಇನ್ನೇನು ಸದ್ಯದಲ್ಲೇ ಸಾಕಷ್ಟು ಸಂಸ್ಥೆಗಳಲ್ಲಿ ಉದ್ಯೋಗಿಗಳನ್ನು ಕೆಲಸದಿಂದ ತೆಗೆದು ಹಾಕುವ ಕೆಲಸ ಶುರುವಾಗಲಿದೆ. ಹೊಸ ಉದ್ಯೋಗವಕಾಶಗಳು ಬತ್ತಿ ಹೋಗಿವೆ. 15 ವರ್ಷಗಳ ಆರ್ಥಿಕ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ನಂತರ ಕಡುಬಡವರು ಕೂಡಾ ತಲೆಯೆತ್ತಿ ಬಾಳುವತ್ತ ಹೆಚ್ಚು ಚಿಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆಯೇ ಹೊರತು ಸರ್ಕಾರ ನೀಡುವ ಪುಕ್ಕಟ್ಟೆ ಸೌಲಭ್ಯಗಳ ಬಗ್ಗೆಯಲ್ಲ ಅನ್ನುವುದು ಇವರಿಗೆ ಅರ್ಥವೇ ಆಗಿಲ್ಲ. ಪ್ರತಿ ತಿಂಗಳು ಹತ್ತು ಲಕ್ಷ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮುಂದಿನ ಹತ್ತು ವರ್ಷ ಹುಟ್ಟಿಸಿದಾಗಲಷ್ಟೇ ಅರ್ಥ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗೆ ಸೇರ್ಪಡೆಯಾಗುತ್ತಿರುವ ಯುವಕರಿಗೆ ಕೆಲಸ ಭದ್ರತೆ ಕಲ್ಪಿಸಬಹುದು ಅನ್ನುವುದು ನಮ್ಮ ನಾಯಕರಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗಬೇಕಿದೆ. ಉದ್ಯೋಗವಕಾಶಗಳು ಬತ್ತುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಈ ಯುವಕರು ನೇರವಾಗಿ ಉಗ್ರವಾದಿಗಳು, ಮೂಲಭೂತವಾದಿಗಳ ತೆಕ್ಕೆಗೆ ಬಂದು ಬೀಳಬಹುದು. ಭಾರತ ಒಕ್ಕೂಟದ ಸಾಮಾಜಿಕ ಮತ್ತು ಆರ್ಥಿಕ ಆರೋಗ್ಯವನ್ನು ಎಂದಿಗೂ ಸರಿಪಡಿಸಲಾಗದ ಇಂತಹದೊಂದು ಸಾಧ್ಯತೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ಬೆಚ್ಚಿ ಬೀಳಿಸುವಂತದ್ದು.

ಯೋಜನಾ ಆಯೋಗ ಮುಚ್ಚುವುದು ಭಾರತಕ್ಕೆ ಒಳ್ಳೆಯದು

ಜುಲೈ 10ರ ಉದಯವಾಣಿಯಲ್ಲಿ ಬಂದ ಅಂಕಣ

2014 ಹೊರ ಹಾಕಿರುವ ಮೂರು ಆಯ್ಕೆಗಳು

ಜೂನ್ 27ರ ಉದಯವಾಣಿಯಲ್ಲಿ ಬಂದ ಅಂಕಣ

ಸಿಬಿಐ ಸ್ವಾಯತ್ತೆ ನೀಡಿದಾಕ್ಷಣ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ ಕಡಿಮೆಯಾಗಲ್ಲ !

CBI ಗೆ ಸ್ವಾಯತ್ತತೆ ಕೊಟ್ರೆ ಭ್ರಶ್ಟಾಚಾರ ನಿಲ್ಲುತ್ತೆ ಅನ್ನೋದು ಲೋಕಪಾಲ್ ಬಂದ ತಕ್ಷಣ ಭ್ರಶ್ಟಾಚಾರ ನಿಲ್ಲುತ್ತೆ ಅನ್ನುವಶ್ಟೇ ಪೆದ್ದು ಹೇಳಿಕೆ. ಈ ಬಗ್ಗೆ ನನ್ನ ಅಂಕಣ ಮೇ 31ರ ಉದಯವಾಣಿಯಲ್ಲಿ

ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಪಕ್ಷಗಳ ಶಕ್ತಿ-ದೌರ್ಬಲ್ಯ

ಕೆಜೆಪಿ ಮತ್ತು ಜೆಡಿಎಸ್ ಪಕ್ಷಗಳ ಪಾಸಿಟಿವ್ಸ್ ಮತ್ತು ನೆಗೆಟಿವ್ಸ್ ಬಗ್ಗೆ ಮೇ 15ರ ಉದಯವಾಣಿಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಅಂಕಣ.

ರಾಜ್ಯಗಳನ್ನು ಕೈ ಬಿಟ್ಟು ನೇರ ಹಣ ರವಾನೆ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರಕ್ಕೆ ಹಾದಿ

ನೇರ ಹಣ ರವಾನೆ (Direct Cash Transfer)  ಮತ್ತು ಒಕ್ಕೂಟ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಮೇಲೆ ಅದರ ಪರಿಣಾಮಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಮೇ 11ರ ಉದಯವಾಣಿಯಲ್ಲಿ ಬಂದ ಅಂಕಣ